In juni 2020 heeft de Indiase regering een verplicht BIS-certificatie ingesteld voor de productie en import van 14 chemische producten. Heeft u, als buitenlandse producent, deze certificering niet aangevraagd voor 13 december 2020, dan zal u niet langer uw producten naar India kunnen exporteren. Onze expert Dhrub Thakur legt uit hoe u dit proces zo slim mogelijk aanpakt.
Bureau of Indian Standards (BIS)
De 'BIS' in BIS-certificatie staat voor het Bureau of Indian Standards. Dat is de nationale certificeringsinstantie van India, die valt onder het Ministerie van Consumentenbescherming, Voeding & Openbare Distributie. Het bureau is in 1986 opgericht met als doel standaardisatie van kwaliteitsnormen op te zetten voor verschillende producten, zoals bouwmaterialen, voedingswaren, consumentenelektronica en grondstoffen.
“De lijst met producten die gekeurd dienen te worden door de BIS wordt constant uitgebreid,” vertelt Dhrub Thakur, hoofd van de juridische afdeling van Maier+Vidorno, de partner van IndiaConnected. “Zo is er afgelopen juni besloten 14 chemische producten toe te voegen, die van nu af aan een verplicht certificaat moeten hebben dat door de BIS wordt uitgegeven. Daarbij is producenten een termijn van zes maanden gegeven om hun certificaat te verkrijgen. Dat is een hele strakke deadline, want de procedure zelf kan tot zes maanden in beslag nemen.”
Chemische producten vallen onder de verplichte BIS-certificering inclusief fabrieksinspectie
Er zijn 3 verschillende soorten BIS certificeringen:
De verplichte BIS-certificering inclusief fabrieksinspectie
De verplichte BIS-certificering zonder fabrieksinspectie
De vrijwillige BIS-certificering
“De zojuist toegevoegde chemische producten vallen onder het eerste type certificering”, legt Dhrub uit. “Dit betekent dat zowel binnenlandse als buitenlandse producenten licenties nodig hebben voor de productie, verkoop en levering van chemische producten in India. Voor beide is een fabrieksinspectie verplicht. Het is dan ook een ontzettend tijdrovend proces waar producenten zo snel mogelijk mee moeten starten.”
De BIS-certificering verkrijgen zonder lokale expert is vragen om problemen
“Het proces begint met een hele hoop papierwerk dat moet worden ingediend bij de BIS”, vertelt Dhrub. “De producent moet aantonen hoe de kwaliteit van het product wordt gewaarborgd. Er moet op papier worden uitgelegd hoe de productieprocessen precies verlopen, vanaf de aankoop van de grondstoffen tot de manieren waarop het eindproduct getest wordt.” Dhrub raadt daarom aan een lokale expert in de arm te nemen, die specifieke ervaring heeft met het aanvragen van BIS-certificering voor internationale bedrijven. “U hebt als bedrijf echt iemand nodig die vaker met de BIS heeft gewerkt en begrijpt hoe alles gedocumenteerd en ingediend moet worden. Ga dus niet zomaar in op een aanbod van uw importeur of agent in India, die zegt dit wel even op te pakken. Als u vertraging oploopt ligt uw handel in India namelijk per december stil.”
Zodra de ingediende documenten zijn goedgekeurd, wordt er door de BIS een bezoek gepland aan de fabriek. “Het is een vereiste van de BIS dat de buitenlandse entiteit een contactpersoon in India heeft, die samen met de BIS het bezoek aan de fabriek kan organiseren. Dit kan uiteraard wel de importeur of agent zijn”, aldus Dhrub. “De inspecteur komt vervolgens langs om de ingediende documenten te verifiëren en de processen in de fabriek te inspecteren. Er zullen ook monsters meegenomen worden, die in India in een onafhankelijk laboratorium worden getest alvorens de certificering kan worden toegekend.”
Europese producenten zullen volgens Dhrub waarschijnlijk weinig tot niks aan hun productieproces of product hoeven aanpassen. “De Indiase standaard wijkt namelijk niet heel erg af van andere standaarden die bijvoorbeeld in Europa of de Verenigde Staten gelden. Ondanks dat gaat er in de aanvraag ontzettend veel tijd zitten, ik kan daarom niet genoeg benadrukken dat u als buitenlandse producent op tijd aan dit proces moet beginnen, met de juiste lokale hulp.”